Ubi caritas et amor

Willeskop mist

Aangetrokken door het mooie nevelige ochtendlicht, trok ik deze eerste ochtend van het nieuwe jaar direct de wandelschoenen aan. Bijzonder vind ik het om zo’n nieuw en vers jaar in te stappen, helemaal met zulk sluierachtig licht. De wandeling voerde me naar het natuurgebied Willeskop bij Montfoort. Terwijl ik over een oud dijkje met knotwilgen het gebied in liep, kwam een groepje witte eenden me kwebbelend en kwakend tegemoet. Een schaap groette me welwillend. Een torenvalk streek tot m’n verrassing neer in een nabije wilg en bekeek mij even nieuwsgierig als ik haar. Talloze watervogels snaterden en dobberden rond in het benevelde moeras, zich niet bekommerend om mijn aanwezigheid. Het was alsof ik hun aller toestemming kreeg om met mijn camera te antwoorden op de schoonheid, zachtaardigheid en kwetsbaarheid van deze wezens en van deze plek.

Met deze zelfde woorden eindigde Herman Finkers gisteravond zijn oudejaarsconférence. De zin van ons bestaan ligt daarin, zei hij, dat we met kwetsbaarheid, zachtheid en schoonheid de wereld iets mooier kunnen maken dan ze is. Als verbeelding hiervan danste een prachtige vrouw naakt aan zijn zijde, eindigend met de oude christelijke hymne ‘Ubi caritas et amor, Deus ibi est’. Zorgzaamheid en liefde, voor elkaar en voor de aarde, gaf Finkers ons mee als wens voor dit prille nieuwe jaar. Ik zeg dat van harte met hem mee.

1 januari 2016

2 thoughts on “Ubi caritas et amor

  1. A beautiful photograph which itself opens the heart to a meditative space to admire the grace and beauty found in nature, to be wrapt in the stillness and enfolded in her delight. Thank you for sharing! I agree with the necessity of being vulnerable and open for expansion to take place within the depths of our soul so we may come alive and come forth to do what in stillness we learn is calling.

    1. Dear Kathy, thank you for your reaction! I like how you give words to the necessity of the inner movement of becoming vulnerable and open to what is calling us from the depths of our soul. In nature, I encounter a silent presence and unconditional love that helps me to soften and open and see the beauty and perfection in all that exists, including myself.
      (Thanks for the online translation tools that help us to understand each other beyond the barrier of language!)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.