Gevonden in een kringloopwinkel: een 17e eeuwse kaart van midden Nederland.
Een leeg land, met slechts hier en daar een stadje of dorp. Maar ook toen al een mensenhanden land, ingepolderd, uitgegraven, aangelegd.

Gisteren liep ik in een stukje van deze kaart, het polderland rondom Kockengen. De naam ‘Cocagne’, Luilekkerland, moest arbeiders lokken naar het zware ontginningswerk van het veenmoeras. Een luilekkerland zal dat niet zijn geweest.

Nu komt de plek er dichter bij in de buurt. Het dorp straalt rust en tevredenheid uit. Het omringende land is stiltegebied. Boeren en natuurorganisaties hebben er samen wat moois van gemaakt. Veel kruidenrijke zones met weidevogels, ook de zeldzaam geworden grutto en zwarte stern. Malse weilanden met tevreden koeien van oud-hollandse rassen. Rustieke kades, sloten en vaarten waar het zingt, zoemt en kwaakt. In het dorp twee volle kerken waar uit volle borst gezongen wordt.

Een stukje verleden in het heden – nabij.